Inspektorzy kontrolujący firmę transportową często szukają dziury w całym, po to ażeby kara była możliwie jak największa. Przykładem może być niemożność zastosowania art. 92b Ustawy o Transporcie Drogowym, który zwalnia przedsiębiorcę z odpowiedzialności finansowej za naruszenia dotyczące, przepisów o czasie prowadzenia pojazdów, wymaganych przerwach i okresach odpoczynku. W trakcie składania wyjaśnień pomimo, że przedsiębiorca przedłoży dokumenty świadczące o prawidłowej dyscyplinie pracy wymaganej przy wykonywaniu przewozów drogowych organ kontrolny zarzuca brak dokumentów świadczących o prawidłowej organizacji pracy. W odpowiedzi organ kontrolny stwierdza, że: „Przywołany artykuł 92b ustawy o transporcie drogowym pozwala na odstąpienia od nałożenia kary pieniężnej wyłącznie wówczas gdy podmiot wykonujący przewóz zapewnił zarówno właściwą organizację, jak i dyscyplinę pracy, wymaganą w stosunku do prowadzenia przewozów drogowych, umożliwiającą przestrzeganie przez kierowców przepisów. Oznacza to, że po spełnieniu pozostałych wymogów skorzystać z tego przepisu można wówczas, gdy obie powyższe przesłanki (zarówno właściwa dyscyplina jak i odpowiednia organizacja) zaistnieją i zostaną wykazane łącznie”.
W przypadku wyjaśnień i odwołań należy wykazać ponad wszelką wątpliwość, że przedsiębiorca nie miał wpływu i nie godził się na powstanie naruszeń.     W takim przypadku organ kontrolny musi zastosować art. 92c ust. 1 pkt 1 Ustawy o Transporcie Drogowym.